Όταν εμφανίζονται δυσάρεστες αισθήσεις σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αυτό είναι σίγουρα μια πηγή προβλημάτων για τον ασθενή, αλλά οι πόνοι σε όλο το σώμα φέρνουν πολύ περισσότερο πόνο. Σε αυτή την περίπτωση, ακόμη και οι καθημερινές δραστηριότητες σβήνουν στο παρασκήνιο, αφού γίνονται δύσκολες στην εκτέλεση.
Πολλοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με το αίσθημα της αδυναμίας, της κούρασης και των πόνων που παρεμβαίνουν σε μια δραστήρια ζωή. Ομοίως, ο κοινός πόνος στους μύες, στα οστά ή στις αρθρώσεις δεν μπορεί να αγνοηθεί. Πρέπει να αναγκάσει τον ασθενή να λάβει γρήγορες αποφάσεις για να ανακαλύψει τον λόγο και την ουσία των περαιτέρω μέτρων. Αλλά για αυτό πρέπει πρώτα να δείτε έναν γιατρό.
Αιτίες
Εάν πονάνε οι μύες και οι αρθρώσεις ολόκληρου του σώματος, τότε είναι απαραίτητο πρώτα απ 'όλα να μάθετε με τι συνδέεται.
Μια εκτεταμένη ζώνη τέτοιων αισθήσεων είναι υποχρεωμένη να ωθήσει τον ασθενή και τον γιατρό στην ιδέα μιας συστηματικής βλάβης. Θα πρέπει κανείς να αναζητήσει τον λόγο όχι σε μεμονωμένους ιστούς του μυοσκελετικού συστήματος, αλλά στη λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού και των συστημάτων του. Ταυτόχρονα, είναι αρκετά δύσκολο να καταλάβουμε τι πραγματικά πονάει: μύες, οστά ή αρθρώσεις. Τέτοιες αισθήσεις εξαπλώνονται σε όλο το σώμα και δεν έχουν ακριβή εντοπισμό. Όμως, παρόλα αυτά, υπάρχουν κράτη για τα οποία μια παρόμοια κατάσταση είναι αρκετά χαρακτηριστική. Αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Σωματικό στρες.
- Μεταδοτικές ασθένειες.
- Παθολογία συνδετικού ιστού.
- Ασθένειες του αίματος.
- Διεργασίες όγκου.
- Νευρολογικές διαταραχές.
Όπως μπορείτε να δείτε, η παθολογία είναι αρκετά διαφορετική και σοβαρή. Εάν δεν λάβετε υπόψη τους εντελώς φυσιολογικούς λόγους μυϊκής αδυναμίας και πόνου σε αυτά, τότε πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί σχετικά με την πιθανότητα εμφάνισης αυτών των ασθενειών. Η διαβούλευση με έναν γιατρό δεν είναι ποτέ περιττή.
Είναι δυνατόν να γίνει μια υπόθεση για την προέλευση του πόνου στις αρθρώσεις και τους μύες ολόκληρου του σώματος μετά από κλινική εξέταση από γιατρό.
Συμπτώματα
Οποιαδήποτε παθολογία έχει χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά. Όλες οι εκδηλώσεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, ακόμη και αν είναι ασήμαντες. Για να προσδιορίσετε μια ασθένεια που επηρεάζει την κατάσταση των μυών και των αρθρώσεων, είναι απαραίτητο να αναλυθούν τα παράπονα και τα αντικειμενικά συμπτώματα του ασθενούς.
Δεδομένου ότι ο πόνος είναι το πιο κοινό σύμπτωμα, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα πιθανά χαρακτηριστικά του:
- Πόνος, κάψιμο, κόψιμο ή μαχαίρι.
- Εντοπίζεται στην περιοχή των μυών, των οστών ή των αρθρώσεων.
- Αισθάνεται στις ίδιες περιοχές του σώματος ή είναι πτητικό.
- Μόνιμη ή περιοδική.
- Μέτρια, δυνατή ή αδύναμη.
Μπορεί να συνοδεύεται από αισθήματα αδυναμίας, κόπωσης ή πόνους. Εάν η αιτία του πόνου έγκειται σε γενικές ασθένειες του σώματος, τότε σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα συμπτώματα, τα οποία θα υποδεικνύουν την πηγή του προβλήματος.
Σωματικό στρες
Αρχικά, θα πρέπει να αποκλείσετε μια κατάσταση που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σχεδόν όλοι. Η υπερβολική σωματική δραστηριότητα μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή καταπόνηση, η οποία επηρεάζει τις αισθήσεις σε διάφορα μέρη του σώματος. Ο πόνος και η αδυναμία σχετίζονται με τη συσσώρευση γαλακτικού οξέος στους ιστούς και τη μικροβλάβη στις ίνες. Εξαιτίας αυτού, αναπτύσσεται πονόλαιμος, ο οποίος περνά με την πάροδο του χρόνου. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στη διαδικασία εμπλέκονται μόνο μύες και δεν πρέπει να υπάρχουν άλλα συμπτώματα.
Εάν εξαιρεθεί η σωματική υπερένταση, τότε πρέπει να αναζητήσετε πιο σοβαρές αιτίες πόνου.
Μεταδοτικές ασθένειες
Οι πόνοι των οστών και των μυών είναι γνωστοί σε όποιον είχε ποτέ λοιμώξεις του αναπνευστικού. Ακόμη και ένα κοινότυπο ARI συνοδεύεται από τέτοια συμπτώματα. Τι να πούμε για μια πιο σοβαρή παθολογία, όπως γρίπη, μηνιγγίτιδα, αιμορραγικοί πυρετοί, λεπτοσπείρωση, νόσος του Lyme. Οι ιπτάμενοι πόνοι είναι χαρακτηριστικός της βρουκέλλωσης και της επιδημικής μυαλγίας. Σε πολλές περιπτώσεις, τέτοιες αισθήσεις είναι αποτέλεσμα μικροβιακής δηλητηρίασης. Οι μολυσματικές ασθένειες συνοδεύονται από άλλα συμπτώματα:
- Πυρετός.
- Βήχας, φτέρνισμα.
- Εξάνθημα.
- Ναυτία, διάρροια.
- Πονοκέφαλο.
- Γενική αδυναμία.
Οι πόνοι στις αρθρώσεις μπορεί να ενοχλήσουν ακόμη και ασθενείς με ηπατική βλάβη - ιογενή ηπατίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση είναι χαρακτηριστική η σοβαρότητα στο δεξιό υποχόνδριο, το κιτρίνισμα του δέρματος και η μειωμένη όρεξη. δεν πρέπει να ξεχνάμε την πιθανότητα παρασιτικών εισβολών, για παράδειγμα, τριχίνωσης, στην οποία οι μυϊκοί πόνοι έχουν μεγάλη διαγνωστική αξία.
Το φάσμα της μολυσματικής παθολογίας είναι πολύ ευρύ, επομένως είναι απαραίτητο να εντοπιστεί έγκαιρα η αιτία του πόνου στο σώμα.
Παθολογία συνδετικού ιστού
Εάν πονούν οι μύες και οι αρθρώσεις, τότε ο ασθενής πρέπει να εξεταστεί για να εντοπίσει συστηματικές ασθένειες: ερυθηματώδης λύκος, πολυμυοσίτιδα, σκληρόδερμα, ρευματοειδής αρθρίτιδα. Έχουν αυτοάνοσο χαρακτήρα και συμβαίνουν με βλάβες στον συνδετικό ιστό, ο οποίος βρίσκεται σε όλα τα συστήματα του σώματος. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
- Συμμετρική βλάβη στις αρθρώσεις των χεριών με χαρακτηριστικές παραμορφώσεις - στη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
- Ερυθρότητα του δέρματος σε σχήμα πεταλούδας - με ερυθηματώδη λύκο.
- Αδυναμία των μυών των άκρων και του λαιμού - με πολυμυοσίτιδα.
- Πάχυνση του δέρματος στα δάχτυλα, πρόσωπο που μοιάζει με μάσκα - με σκληρόδερμα.
Πρέπει να αναφερθεί μια ακόμη ασθένεια με συστηματικές εκδηλώσεις - οι ρευματισμοί. Αν και ένας μικροβιακός παράγοντας (στρεπτόκοκκος) γίνεται ένας παράγοντας πυροδότησης, μια αυτοάνοση διαδικασία αναπτύσσεται στο μέλλον. Είναι για αυτήν την ασθένεια που θα είναι χαρακτηριστικοί οι πόνοι στις αρθρώσεις.
Οι ασθένειες του συνδετικού ιστού συνοδεύονται από βλάβη στα εσωτερικά όργανα: καρδιά, πνεύμονες, νεφρά, καθώς και αιμοφόρα αγγεία και το νευρικό σύστημα.
Ασθένειες του αίματος
Οι ασθένειες του αιμοποιητικού συστήματος είναι μια κοινή αιτία πόνου στα οστά. Δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά είναι κακοήθη, επομένως είναι χρήσιμο για όλους να γνωρίζουν τα χαρακτηριστικά σημάδια μιας τέτοιας παθολογίας. Εκτός από τους πόνους του σώματος, τα ακόλουθα συμπτώματα εμφανίζονται με τη λευχαιμία:
- Αύξηση θερμοκρασίας.
- Διογκωμένοι λεμφαδένες.
- Αιμορραγίες ποικίλης εντόπισης.
- Χλωμό δέρμα.
- Διεύρυνση της σπλήνας και του ήπατος.
- Τάση μόλυνσης.
Επιπλέον, δύσπνοια, γενική αδυναμία, απώλεια όρεξης, οζίδια στο δέρμα μπορεί να ενοχλήσουν. Η οξεία μορφή λευχαιμίας εμφανίζεται με έντονες εκδηλώσεις και ενέχει σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ελλείψει κατάλληλης θεραπείας.
Διεργασίες όγκου
Ο πόνος στην περιοχή των οστών, των αρθρώσεων ή των μυών ολόκληρου του σώματος μπορεί να εμφανιστεί στη δομή του παρανεοπλασματικού συνδρόμου, που είναι χαρακτηριστικό διάφορων κακοήθων όγκων. Αναπτύσσεται λόγω μεταβολικών, ανοσολογικών και άλλων διαταραχών που σχετίζονται με την πρωτογενή διαδικασία. Συχνά παρατηρούνται αρθρο- ή οστεοπάθειες, παρόμοιες με διάφορες ρευματολογικές παθήσεις. Παρόμοια σημάδια εμφανίζονται πολύ πριν ανιχνευθεί η διαδικασία του όγκου.
Επιπλέον, ο πόνος στα οστά μπορεί να προκύψει από «τοξίκωση από καρκίνο» που παρατηρείται σε ασθενείς με προχωρημένους όγκους και μεταστάσεις. Εκτός από το υποδεικνυόμενο σύμπτωμα, στην κλινική εικόνα της νόσου θα επικρατήσουν γενικές διαταραχές:
- Μεγάλη αδυναμία.
- Αδυνάτισμα, μέχρι εξάντλησης (καχεξία).
- Έλλειψη όρεξης, ναυτία.
- Ωχρότητα του δέρματος με γκριζωπή, ικτερική ή γαλαζωπή απόχρωση.
- Πυρετός.
- Κατάθλιψη, ευερεθιστότητα.
Τέτοια σημεία επιδεινώνουν σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς και επηρεάζουν αρνητικά την πρόγνωση της νόσου.
Είναι απαραίτητο να δοθεί αυξημένη προσοχή στην ανίχνευση όγκων στα αρχικά στάδια, κάτι που είναι δυνατό μόνο με τακτικές προληπτικές εξετάσεις.
Νευρολογικές διαταραχές
Εάν ο ασθενής αισθάνεται ότι πονάνε μύες, αρθρώσεις ή οστά, τότε το πρόβλημα μπορεί να βρίσκεται ακόμη και στο νευρικό σύστημα. Πολύ συχνά, παρόμοια συμπτώματα παρατηρούνται με την πολυνευροπάθεια. Η ασθένεια μπορεί να έχει διαφορετικό εντοπισμό, αλλά τα κάτω άκρα είναι πιο ευαίσθητα σε αυτήν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, κάψιμο, σέρνεται «χήνα».
- Μειωμένη ευαισθησία.
- Αλλαγή στη σοβαρότητα των αντανακλαστικών.
- Μυϊκή αδυναμία, υποτροφία.
- Αραίωση δέρματος, τριχόπτωση, ξηρότητα.
Η πολυνευροπάθεια μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο που έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των ασθενών.
Διαγνωστικά
Μετά από κλινική εξέταση, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν πρόσθετες μέθοδοι που θα βοηθήσουν στην καθιέρωση της σωστής διάγνωσης. Δεδομένου του ευρέος φάσματος πιθανών παθολογιών, ο γιατρός θα χρειαστεί μια ποικιλία εργαστηριακών και οργανικών εργαλείων. Αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Γενική ανάλυση αίματος και ούρων.
- Βιοχημική εξέταση αίματος (λοιμώδη αντιγόνα, ρευματικές εξετάσεις, δείκτες όγκου, δείκτες οξείας φάσης, δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας κ. λπ. ).
- Βακτηριολογική ανάλυση αίματος και σωματικών εκκρίσεων.
- Παρακέντηση του μυελού των οστών.
- Υπολογιστική και μαγνητική τομογραφία.
- Νευρομυογραφία.
Είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε ρευματολόγο, λοιμωξιολόγο, ογκολόγο, αιματολόγο και νευροπαθολόγο.
Είναι δυνατό να εξαχθεί ένα τελικό συμπέρασμα σχετικά με την προέλευση του πόνου στα οστά ή στους μύες με βάση τα αποτελέσματα μιας ολοκληρωμένης εξέτασης.
Θεραπεία
Αφού τεθεί η διάγνωση, ο γιατρός καθορίζει περαιτέρω μέτρα. Η θεραπευτική τακτική θα εξαρτηθεί από τον τύπο της νόσου, τον επιπολασμό της και την κατάσταση του σώματος του ασθενούς. Είναι δύσκολο να διαμορφωθεί ένα γενικό θεραπευτικό πρόγραμμα για όλες τις παθήσεις που μπορεί να συνοδεύονται από πόνο ή πόνους στις αρθρώσεις, τους μύες και τα οστά. Όλα εξαρτώνται από τη συγκεκριμένη κατάσταση, η οποία καθορίζει τη χρήση συντηρητικών ή επιχειρησιακών τεχνικών.
Φαρμακοθεραπεία
Η βασική θεραπεία για τις περισσότερες ασθένειες είναι η χρήση φαρμάκων. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη σύγχρονη ιατρική χωρίς αυτά. Μια μεγάλη ποικιλία φαρμάκων σάς επιτρέπει να επηρεάσετε σχεδόν οποιονδήποτε μηχανισμό ανάπτυξης παθολογίας και την αιτία της. Με την εμφάνιση ορισμένων φαρμάκων, έχει γίνει πολύ πιο εύκολο να θεραπεύονται σοβαρές ασθένειες.
Ανάλογα με την καθιερωμένη διάγνωση και την κλινική κατάσταση, τα ακόλουθα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον πόνο σε όλο το σώμα:
- Αντιβιοτικά και αντιπαρασιτικά.
- Μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες.
- Ορμόνες (γλυκοκορτικοειδή).
- Κυτταροστατικά και ανοσοκατασταλτικά.
- Αποτοξίνωση.
Πολλά από τα φάρμακα έχουν σοβαρές αντενδείξεις για νεοπλασματικά νοσήματα. Αυτό ισχύει για βιταμίνες και μεταβολικούς παράγοντες. Η χρήση τους μπορεί να ενισχύσει την εξέλιξη της παθολογικής διαδικασίας. Φυσικά, το σύμπλεγμα θεραπείας μπορεί να περιλαμβάνει πρόσθετα φάρμακα που θα επηρεάσουν μεμονωμένα συμπτώματα της νόσου.
Τα φάρμακα πρέπει να συμμορφώνονται με τα γενικά αποδεκτά πρότυπα θεραπείας και πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από γιατρό.
Χειρουργική επέμβαση
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να ενδείκνυται για όγκους ή αιματολογικές διαταραχές. Στην πρώτη περίπτωση, η παθολογική εστία αφαιρείται μαζί με τους περιφερειακούς λεμφαδένες. Δεδομένης της φύσης της νόσου, είναι δυνατός ο επακόλουθος διορισμός ακτινοθεραπείας. Με προοδευτική λευχαιμία στο πλαίσιο της συντηρητικής θεραπείας, συνιστάται η μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Ο πόνος στο μυοσκελετικό και στο αρθρικό σύστημα, που καλύπτει σχεδόν ολόκληρο το σώμα, μπορεί να αποτελέσει σοβαρή αιτία ανησυχίας. Η έγκαιρη διάγνωση και η προληπτική θεραπεία θα βοηθήσουν στην πρόληψη των επιπλοκών και θα βελτιώσουν την πρόγνωση για οποιαδήποτε ασθένεια.